Polikarp Bugielski

Urzędnik w Suwałkach. Z chwil wybuchu powstania zebrał 50 mieszczan z Suwałk i przybył z nimi do formującego się oddziału Wincentego Kamieńskiego; po kilku utarczkach, przeszedł pod dowództwo Suzina; po bitwie pod Staciszkami, w której ten dowódca zginął, przyłączył się do partii Wawera w której brał udział w potyczkach pod Balinką, Kadyszem, Gruszkami, Kozim Rynkiem, Radziłowem i Sieburczynem, gdzie został ranny. Po wyleczeniu wstąpił do oddziału Brandta.; w szturmie na komorę Wincenta 19.09.1863 roku dowodził kompanią kosynierów pod głównym kierunkiem Wolskiego (Miecza). W listopadzie 1863 zmuszony był schronić się do Prus Wschodnich wraz z 3 wiernymi sobie byłymi policjantami. Po paru miesiącach, gdy już powstanie upadało, wszedł w kwietniu 1864 roku do Królestwa na czele 40 dobrze uzbrojonych strzelców pieszych. Po potyczce pod Gontarzami i Kuziami w Augustowskim, w których doznał porażki, a jego oddział zmniejszył się do kilkunastu ludzi, z którymi przeszedł do okręgu biebrzańskiego. Otoczony pod wsią Grabowo przez przewyższające siły, po zaciętym oporze, ranny został wzięty do niewoli. Wyrokiem sądu polowego 14.05.1864 powieszony został w Szczuczynie. W potyczce zginęło według wiarygodnych źródeł rosyjskich zginęło 5 powstańców, 1 został ciężko ranny i dostał się do niewoli.